Συμπληρωνοντας τον τρίτο μου χρόνο προσπαθώντας να μπω στον κόσμο του ται τσι, πιστεύω ότι βοηθηθηκα πολύ στο κομμάτι της διαχειρισης άγχους, της εσωτερικής γαλήνης, της ηρεμίας και της υπομονής. Σωματικά, είδα μια βελτίωση στην ισορροπία και στη σταθερότητα. Χαρακτηριστικό, στο δεύτερο χρόνο έτυχε να πέσω κουτρουβαλωντας σε 10 σκαλιά. Άλλο από μια μυική θλάση στους ραχιαίους, το σώμα μου αυτο-προφυλαχτηκε από κάτι χειρότερο με το να κουλουριαστει ευλυγιστα κατά την πτώση.
Η παρακολούθηση των μαθημάτων ται τσι αποτελεί πια ένα πυρηνικό κομμάτι μου, έναν μικρό “φαρο” της ζωής μου που μου δίνει ένα σκοπό. Μπορώ να μην έχω ακόμα καταφέρει να το ασκώ όσο θα ηθελα, αλλά σιγά σιγά, τώρα που ξεπέρασα την δυσκολία της αρχής, απολαμβάνω αυτό τους δασκάλους μου το διόρθωμα, την προσοχή στη λεπτομέρεια , την παρατήρηση : Στοιχεία, που καταλαβαίνω ότι ποτίζουν όλη την καθημερινότητα μου.
Ελένη Φουρμούζη
